Recenzja filmu

Kiss Kiss Bang Bang (2005)

10 lat temu Shane Black był najpopularniejszym i najlepiej opłacanym hollywoodzkim scenarzystą. W wieku zaledwie 26 lat napisał kultową "Zabójczą broń" a w 1996 roku za rekordowe na owe czasy wynagrodzenie 3 milionów dolarów sprzedał studiu New Line Cinema prawa do fabuły "Długiego pocałunku na dobranoc". Po tej transakcji Black na prawie 10 lat zniknął z widoku by w ubiegłym roku powrócić już nie tylko jako scenarzysta, ale również i reżyser ciepło przyjętą komedią "Kiss Kiss Bang Bang". Głównym bohaterem a zarazem narratorem historii jest drobny złodziejaszek Harry Lockhert, który w wyniku nieoczekiwanego zbiegu okoliczności trafia do Hollywood jako kandydat do głównej roli w nowym filmie sensacyjnym. W ramach aktorskich przygotowań zostaje oddany pod opiekę prywatnego detektywa o skłonnościach homoseksualnych, Geja Perry'ego, który ma pokazać mu jak naprawdę wygląda walka z przestępcami. Niestety, proste z pozoru zadanie komplikuje się, kiedy Gej i Harry stają się świadkami morderstwa... "Kiss Kiss Bang Bang" wchodzi na nasze ekrany bez hucznej kampanii reklamowej. Oznacza to zatem, że dla części widzów jego premiera może przejść zupełnie niezauważona. Mam nadzieję, że po przeczytaniu poniższej recenzji tak się nie stanie. Debiut reżyserski Shane'a Blacka to bowiem jedna z najlepszych komedii jaką miałem okazję obejrzeć ostatnimi czasy. Specjalista od kina akcji, autor "Ostatniego skauta" tym razem postanowił zakpić z gatunku, który przyniósł mu sławę, pieniądze i popularność. W "Kiss Kiss Bang Bang" inteligentnie parodiuje konwencje kina kumpelskiego i kryminału, bawi się poetyką kina noir a całość doprawia satyrą na współczesne, snobistyczne Hollywood. Dobrą zabawę zapowiadają już początkowe napisy filmu będące nawiązaniem do słynnych czołówek tworzonych przez nieżyjącego już Saula Bassa. Jeśli podczas otwarcia obrazu przypomni wam się klasyczna "Anatomia morderstwa" Otto Premingera będziecie na dobrym tropie. Później jest już tylko lepiej. Film podzielony jest na 5 rozdziałów, a tytuł każdego z nich zaczerpnięty został z twórczości Raymonda Chandlera: Kłopoty to moja specjalność, Tajemnica jeziora, Siostrzyczka, Skromna sztuka pisania powieści kryminalnych oraz Żegnaj, laleczko. Jak na prawdziwy kryminał przystało "Kiss Kiss Bang Bang" nie może obejść się bez narratora. Przez meandry mocno skomplikowanej fabuły przeprowadzi was główny bohater całego zamieszania, czyli Harry Lockhert, który - co ciekawe - w swoich wypowiedziach nie tylko komentuje wydarzenia pokazywane na ekranie, ale również nowe filmy, w tym "Władcę Pierścieni" oraz droczy się z publicznością. Lockhertowi mylą się fakty, część zdarzeń zapomina, o części przypomina sobie z opóźnieniem zatrzymując film i cofając narrację w czasie. Jedno jest pewne, przez 103 minuty projekcji nie będziecie się nudzić ani przez chwilę. Duża w tym zasługa nie tylko błyskotliwego scenariusza, ale przede wszystkim brawurowych kreacji w wykonaniu Roberta Downeya Jra i Vala Kilmera tworzących jeden z najlepszych ekranowych duetów ostatnich lat. Tworząc postaci Locherta i Perry'ego, Shane Black zakpił z podstaw gatunku kina kumpelskiego, które w dużej mierze sam tworzył. Zamiast pary twardzieli z problemami, jak to miało miejsce w "Zabójczej broni", przedstawia nam teraz tchórzliwego złodziejaszka-nieudacznika oraz eleganckiego i niezwykle inteligentnego detektywa nie kryjącego swoich homoseksualnych zainteresowań. Oczywiście, jak w tego rodzaju filmach bywa, bohaterów z początku więcej łączy niż dzieli, ale z czasem niechęć przejawia się w prawdziwą, męską przyjaźń. Jean-Luc Godard zwykł mawiać, że aby zrobić film potrzebne są tylko dwie rzeczy - dziewczyna i pistolet. "Kiss Kiss Bang Bang" jest tego najlepszym dowodem. Zręcznie żonglując sprawdzonymi wątkami i motywami oraz parodiując ograne motywy Shane Black stworzył błyskotliwą i zabawną komedię, która zapewni wam ponad 100 minut godziwej rozrywki.